Od Victorii - Niet (C.D)

-Oczywiście, że nie - zaśmiałam się. - Mój tata przesadza... ale zawsze taki był.
Przytuliłam się do niego.
-Nie widzę sensu, by się śpieszyć i zmarnować sobie tak szybko życie... nie przepadam za dziećmi - powiedziałam.
-Czemu?
-Nigdy za nimi nie przepadałam, nieswojo się czuję w ich towarzystwie... moja przyjaciółka się ze mnie raz śmiała, bo kazała mi potrzymać jej braciszka, niemowlaka, a ja kompletnie nie wiedziałam jak to zrobić.
Nick zaśmiał się.
-Kiedyś ci się to zmieni... - powiedział.
-Pewnie tak - westchnęłam.
-I w końcu nauczysz się jak się trzyma dzieci - zaczął się śmiać, a ja pacnęłam go w ramie.
-Dzięki Misiu - mruknęłam. - Idę się położyć... śpiąca jestem. Idziesz ze mną? - zapytałam i ziewnęłam.

Nick?